Stadsgids ben ik geworden door toeval. Hoewel, nou ja, niet helemaal. Maar het was wel toeval dat ik ooit met een stadswandeling meeliep. Die werd georganiseerd door het zangkoor waar ik op zat. Niks te doen die dag, dus ja, waarom niet? Dat zoiets als een stadswandeling bestond, laat staan het beroep van stadsgids, daarvan had ik geen benul. Die wandeling – met Jitte was dat toen – vond ik zo leuk, dat ik dacht “dat wil ik ook”. Dat was het toeval.
En van het een kwam het ander: Solliciteren bij de VVV, leren, inwerken, examen doen.
Utrecht heeft een rijke geschiedenis. De stad kent veel tijden, veel lagen, veel onderwerpen, vele gebeurtenissen. Die bekijk ik vooral vanuit mijn interesse en achtergrond als (stads)sociologe, antropologe.
Je leert snel, als je iets leuk vindt, of boeiend en interessant. Allerlei historische ‘weetjes’. Je ontdekt dingen, je weet en ziet steeds meer. En soms leer je ook iets te begrijpen, zoals waarom díe plek in de stad zo prettig aanvoelt, maar je díe straat liever mijdt.
Bovendien is geschiedenis onuitputtelijk, kwa onderwerpen.
Utrecht is een stad waar je van alles kunt ontdekken en dat kunt blijven doen. Dat is leuk, want ‘ontdekken’, vind ik, is het mooiste wat er is.
Sinds 2009 ben ik zzp-er.
Dus zo is het gekomen dat ik stadsgids werd: door toeval en de nieuwsgierigheid, de interesse, de lust om te achterhalen en te weten. En natuurlijk omdat het zo fijn is dat alles te delen met u, met jou.
